#wijvenweek: De kunst van het gemolken worden

Bekentenis & mening in één, en ook wel eentje waar ik meestal zo’n grote zwarte balk van zelfscensuur overheen sla: ik heb El idioot lang borstvoeding gegeven.

Veel meer uit luiewijven- en praktische redenen dan uit overtuiging. Ik heb er om die redenen ook vrij veel over gepraat, opgezocht en gelezen. Weinig onderwerpen die onder moeders zo veel online discussies opleveren. Maar ik heb nu nr. 2 aan de borst en m’n tieten blijven jeuken van alle plechtige prekerigheid en half-godsdienstige onzin die je zwanger of pas bevallen moet aanhoren en voor lief moet aannemen.

Mijn 2 centen dus, bij deze:

Een doorsnee baby eten geven werkt ongeveer net zo als een doorsnee baby maken.

Iets minder leuk wellicht plus nog een paar minor verschilletjes, but still; zelfde hormoon, zelfde clichés over de eerste klungelige keer, over chemie, zelfde vanzelfsprekendheid en wat mij betreft zelfde moeidudernimee. Je kind eten geven is een lichaamsfunctie zoals een andere. Wie de test wil doen vergelijkt in een gemiddeld vrouwenblad en moederforum de tips om klaar te komen maar ‘ns met de tips om meer melk te kolven. Wissel om. Sta versteld. Lol verzekerd! Toch is er zelden iemand voor dié eerste keer met z’n tweeën naar een powerpointvoorstelling in het ziekenhuis geweest, of gezellig naar pakweg theeslurpende lotgenotencafés. Kunnen we naast bedgeheimen, ook niet zoiets als babygeheimen introduceren? Ik ben even kwijt hoeveel duzenden jaren mensheid ons vooraf ging, maar deden al die neanderthaalse en nerovingische en euh al die andere slechtgeklede moeders al dat lacteren ook niet gewoon quasi vanzelf?

En lukt het je laten melken niet of ligt het je om welke reden dan ook niet, dan laat je het toch gewoon? Hoog tijd om wat liever voor elkaar te zijn. Want waar moeit iedereen zich mee zeg. Ik ben geen dokter of vroedvrouw of lactatiedeskundige of watdanook maar als je op tijd flesjes introduceert kan het die baby volgens mij weinig schelen. De WHO-normen waarmee je om de oren geslagen wordt zijn er dacht ik vooral voor moeders die niet de keuze hebben tussen 12 soorten bronwater en 25 soorten hypergecontroleerd melkpoeder, of die om andere redenen beter niet zelf gaan mengen en steriliseren.

Bekijk het zo: het is toch beledigend voor de hongerige kindjes in Afrika om samen met je baby af te zien (jij uitgeput, baby honger, miserie all over) terwijl je gewoon naar de apotheker kan fietsen en je kind binnen het half uur een volle fles lauwe goedheid kan geven?

Van zodra je zwanger bent, krijg je Maria en een legertje aan vruchtbaarheidsgodinnen op je hielen. En ik heb het wel een beetje gehad met die miepen. Niets minder dan heiligheid zul gij nastreven als gij het waagt u voort te planten. Relatief beperkt medisch onderzoek heeft ons voorlopig nog grotendeels het advies ‘doe maar niets leuks meer dan kan het zeker geen kwaad’ opgeleverd. Van zodra je twee streepjes op dat stokje plast word je voor zij die de regels uitschrijven vóór alles broedmachine. Die bij voorbaat en zonder sluitend wetenschappelijk bewijs in alles hoort te schrappen. Als teken van opoffering en toewijding en dies meer. Adios common sense. Hello plekken als zappybaby.be, waar we elkaar met plezier met allerhande advies kleineren.

Voorbeeldje dat mij frappeerde: het geneesmiddel Zantac bevat in veel gebruikte siroopvorm 7,5% alcohol. Toch wordt die Zantac en masse langdurig voorgeschreven aan kleine baby’s met reflux – hoewel erg pijnlijk en heel zielig meestal geen levensbedreigende aandoening. Moedermelk bevat ongeveer evenveel alcohol als het bloed. Na 3 glazen wijn is dat dus zo’n 0,008% alcohol.  En toch voel ik me nu wel weer bijna verplicht om watertjes en nog meer watertjes te bestellen.

Wel den boom in met die heilige moederigheid. Geef mij maar gewoon m’n wijntje, en m’n koffie, en voor de kleine moedermelk als hij honger heeft. Omdat dat voor ons toevallig het beste werkt momenteel. En hoe minder ik me zorgen maak, hoe beter dat dat kind eet. Dus doe me een plezier, en moeidudernimee?